Herken je dit?

Je doet heel erg je best om het goed te doen. Je voelt haarfijn aan wat een ander nodig heeft en doet van alles voor iedereen zodat ze blij zijn. Iets wat je zelf ook graag zou willen. Maar jezelf ren je voorbij. Voor jezelf maak je geen tijd.

Als je ‘s ochtends opstaat voel je je nog steeds moe en energieloos. Nadat je ochtendritueel er op zit, is je batterij al bijna leeg. Maar je werkdag moet nog beginnen en er staat genoeg op je to do lijstje waardoor je de hele dag op je tandvlees loopt.

Vaak zie je tegen dingen op of zie je beren op de weg. Je hebt periodes dat je je heel somber en verdrietig voelt. Alles voelt als moeten, zelfs dingen die je vroeger leuk vond zoals sporten. Als je op je yogamat ligt denk je ‘ik had ondertussen ook van alles kunnen doen’. Van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat (en soms ook ‘s nachts) schieten er belangrijke en onbelangrijke dingen door je hoofd. Het maakt je mega onrustig.

Ondanks dat je man je wilt helpen omdat hij ziet hoe moe je bent, sla je zijn hulp af. Je doet het liever zelf. Het liefst zet je je happy face op en maak je grappen om te verdoezelen dat je het allemaal niet trekt. Toch ga je maar door. Hierdoor ben jij altijd bezig en zit de rest lekker op de bank. En dat vind je mega irritant!

Je hoofd staat altijd aan en naast dingen die je nog moet doen, komen er ook veel zorgen voorbij. Alle rampscenario’s passeren de revue, het gaat nooit een beetje mis in je hoofd, maar meteen heel erg mis. Je bent bang dat mensen die belangrijk voor je zijn bij je weg gaan. Jij voelt niet hoe leuk, lief en waardevol je bent. Al wordt dat wel tegen je gezegd…